Geen Schoorsteen

      Kim is dol op Sinterklaas. Ze zou wel willen dat het elke dag Sinterklaasfeest was. Stel je voor: elke dag een cadeautje in je schoen!
      'Je zou er na een maand niks meer aan vinden,'zegt mamma. 'Wees maar blij dat het is zoals het is.'
      Kim zegt niks terug. Mamma's weten zulke dingen niet. Mamma's zijn veel te verstandig en veel te oud voor Sinterklaas.

      Gelukkig wordt het dan weer november en komt Sinterklaas op zijn schip naar Nederland. Kim ziet hem op de televisie. Wat zou ze er graag in het echt bij zijn.
      De volgende dag moet ze met mamma mee de stad in. Kim heeft niet veel zin, ze moppert en ze zeurt, maar ze wordt helemaal blij als ze in een speelgoedwinkel Sinterklaas ziet staan. Kim drukt haar neus bijna plat tegen de ruit van de voordeur. Ze wil naar binnen, maar mamma zegt:
      'Nee, Kim, dan moet ik wat kopen en dat wil ik nu niet.' Kim wil toch naar binnen, maar voordat mamma boos op haar wordt, komt Piet gelukkig op de deur af, doet hem open en zegt tegen Kim:
      'Durf jij Sinterklaas een hand te geven?' Wat een vraag: natuurlijk durft Kim dat. Ze durft hem zelfs een zoen te geven.
      'Ja hoor,' zegt ze dan ook. 'Want welk kind is nou bang voor Sinterklaas?'
      'Een stout kind,' bromt Piet. 'Die krijgt met de roe en gaat in de zak mee naar Spanje.'
      'Nee Piet,' zegt Sinterklaas. 'Dat doen we al lang niet meer. Dat was vroeger, toen jij nog jong was en je elk jaar mee naar Nederland mocht.'
      'Ik ben een beetje oud,' zegt Zwarte Piet tegen Kim. 'Ik mocht alleen mee omdat jonge Piet ziek is. Maar eh.... wat doet u tegenwoordig met stoute kinderen, Sinterklaas?'
      'Die krijgen een aardig briefje,' zegt Sinterklaas. 'En dan zijn ze het volgende jaar weer lief.'
      Zwarte Piet kijkt een beetje verbaasd en Kim zegt geen woord. Ze denkt aan wat ze dit jaar allemaal voor stouts heeft gedaan: ze heeft een vreemde meneer uitgelachen, zout in de suikerpot gedaan omdat ze kwaad was op mamma en nog veel meer, veel meer. Zou ze nu een brief krijgen en geen cadeautje? En ze wilde net zo graag een winkeltje hebben met een grote weegschaal, een echte kassa en een heleboel lekkere dingen om te verkopen en op te eten.
      Gelukkig zegt mamma: 'Kim is een lief meisje, Sinterklaas, ze is haast nooit stout.'
      'Maak dan maar een verlanglijstje,' zegt Sinterklaas. 'Ik gooi wel iets door de schoorsteen.'
      'Maar wel iets klaarzetten voor het paard,' zegt Piet. 'En voor mij ook wat. Een lekker stukkie chocola of zo. Anders klim ik niet op het dak en gooi ik niks door de schoorsteen.'

      Kim is vreselijk blij, tot.... Midden op de stoep blijft ze staan. 'Mamma,' zegt ze. 'We hebben geen schoorsteen. Hoe moet dat nou?'
      'Dat lost Sinterklaas wel op,' zegt mamma.
      Kim gelooft er geen woord van. Ze wonen vierhoog, op een galerijflat, met centrale verwarming.
      'Waar moet ik het eten voor Piet en het paard zetten?' vraagt ze ongerust.
      'Bij de radiator onder het raam in de kamer,' antwoordt mamma. 'Ik weet zeker dat die aardige Piet vannacht wat in je schoen stopt. Wacht maar rustig af.'
      Hoe kun je nou rustig afwachten als je geen schoorsteen hebt?
      Kim kan die nacht dan ook bijna niet slapen van spanning. En als ze slaapt, wordt ze met een schok weer wakker. Eerst zijn er de gewone geluiden van televisies, muziek, pappa's en mamma's die thuiskomen, een gillende baby, een stoppende auto, maar opeens is het heel stil. Het is nu echt nacht.
      Kim is klaarwakker. Hoort ze iets?
      Sch... sch... sch... Zijn dat voetstappen op het dak? Kim gaat rechtop in bed zitten. Haar hart bonst. Ja hoor, nu hoort ze het heel goed. Er schuifelt iemand over het dak!
      Kim heeft het warm en koud tegelijk. Het zweet breekt haar uit. Ze heeft buikpijn of ze ziek is. Daar loopt Sinterklaas of Piet en ze vinden geen schoorsteen. Ze zijn voor niks op het dak geklommen!
      Kim heeft een bak water met een winterpeen bij de verwarming gezet. Met een bonbon erbij voor Piet. En nu kunnen ze er niet bij. Wat zal Piet kwaad zijn! Want Piet is niet voor de poes, dat kon Kim wel zien aan zijn ogen. Misschien is hij wel zo kwaad dat hij gewoon door de voordeur komt om haar in de zak te stoppen.
      Kim luistert. De voetstappen op het dak zijn weg, maar nu hoort ze ze op de galerij. Kim vergist zich niet. Wat ze hoort, zijn echte, heuse voetstappen. Het liefst zou ze haar hoofd onder de dekens doen, maar Kim is een moedig meisje en ze klimt uit bed en gaat de gang op.
      Het geluid van de voetstappen wordt duidelijker. Het zijn langzame, schuifelende voetstappen. De voetstappen van iemand die heel oud is. Minstens zo oud als Sinterklaas.
      Kim moet Sinterklaas vertellen dat ze geen schoorsteen hebben, maar wel een verwarming en dat ze bij de radiator onder het raam in de kamer alles voor Piet en het paard heeft klaargezet. Ze doet gauw de voordeur open.
      'Piet,' roept ze. 'Sinterklaas.'
      Op de galerij staat de buurman. 'Bedoel je mij?' vraagt hij.
      'Nee natuurlijk niet,' zegt Kim. 'U bent Sinterklaas toch niet?'
      'Die heb ik anders wel gezien,' zegt de buurman. 'Ik kom net van een feestje en beneden in de hal... Ik dacht nog dat lijkt Sinterklaas wel.'
      Hij is dus weggegaan. Omdat zij geen schoorsteen heeft. Kim doet de voordeur dicht en loopt langzaam naar de kamer. Geen Sinterklaas dus. Is dat niet het ergste wat een kind kan overkomen? Kim knipt het licht aan. De kamer ziet er zo midden in de nacht heel vreemd, zelfs een beetje eng, uit. Net of er overdag geen mensen wonen.
      Kim loopt naar de verwarming en kijkt. De waterbak is leeg, de wortel en de bonbon zijn weg en in haar schoen ligt een klein pakje. Er komt een ringetje uit met een prachtig rood steentje. Het past precies.
      Kim kan wel huilen van geluk, maar ze doet het niet. Ze is kwaad op zichzelf. Ze had toch moeten weten dat Sinterklaas en Piet veel meer kunnen dan gewone mensen. Ze zijn immers veel knapper dan vaders en moeders, opa's en oma's of juffies op school: ze zijn zo knap, dat ze zelfs cadeautjes gooien door een schoorsteen die er niet is.

Dit verhaal komt van de volgende website:
www.sunside.nl